Nieuwe aarde. 70 jaar woonwijk Siemensstrasse in Floridsdorf

Een tentoonstelling over sociale huisvesting en stedelijke ontwikkeling in Wenen na 1945 De woonwijk Siemensstrasse (1950–54) in Floridsdorf is een van de uitstekende voorbeelden van sociale huisvesting en stadsontwikkeling in het naoorlogse Wenen. Het kreeg veel internationale aandacht en is nu een monumentaal pand. Ten tijde van de bouw was de nederzetting het grootste gemeenschappelijke wooncomplex in Wenen met meer dan 1.700 appartementen. Na de Tweede Wereldoorlog was de woningnood in Wenen dramatisch. Meer dan 86.000 appartementen werden vernietigd of onbruikbaar. Vooral Floridsdorf als belangrijke industriële locatie werd getroffen. Om snel in de meest urgente woningnood te kunnen voorzien, startte de stad naast het reguliere woningbouwprogramma een zogenaamd snelbouwprogramma. In 1954 waren er ongeveer 4.000 extra appartementen gebouwd. Veel van de ruim 1.700 appartementen zijn ontworpen als zogenaamde duplex-appartementen, kleine appartementen (ca. 30m²) die later zonder grote technische inspanning zouden kunnen worden samengevoegd. In lijn met de eisen van de sociale stadsontwikkeling, gericht op het scheiden van werk, wonen en recreatie, werd de nederzetting in de directe omgeving van de grote industriële bedrijven in Floridsdorf aangelegd met royale open ruimtes en groene ruimten. Daarnaast bood de Siemensstrasse de bewoners een rijke infrastructuur binnen, zoals een Volksheim, kleuterschool, kinder-openluchtzwembad, druppelbad en winkelstraat. De architect Franz Schuster (1892-1972) plande het landgoed volgens het concept "New Neighborhood", dat zijn oorsprong vond in de Anglo-Amerikaanse regio. Dit moet de bewoners in staat stellen zelfstandig te wonen en rekening te houden met verschillende woonwensen. Voor gezinnen, alleenstaanden, gehandicapten en ouderen zijn aparte typen woningen en appartementen ontworpen, zoals het 'ouderenhuis'. Franz Schuster bouwde al in het Rode Wenen (met Franz Schacherl de nederzetting "Am Wasserturm", X., 1923-1924 of o.a. met Margarete Schütte-Lihotzky en Adolf Loos de "Otto Haas-Hof" in XX., 1924-1926 ) evenals de Montessori-kleuterschool op Rudolfsplatz (I., 1929-1931). In 1926 verhuisde hij naar Frankfurt am Main, waar hij als werknemer van Ernst May werkte in een van de centra van architectonisch modernisme in Europa. In 1937 werd hij aangesteld aan de Kunstgewerbeschule in Wenen als opvolger van Josef Hoffmann. In 1938 diende hij zich gehoorzaam aan de nationaal-socialisten en nam onder meer deel. over plannen voor de verwoesting van Leopoldstadt. Dit had geen invloed op zijn carrière na 1945. Hij behield zijn positie als professor en speelde een sleutelrol bij de wederopbouw van Wenen. Naast de nederzetting Per Albin Hansson (X., 1947-51, samen met onder meer Eugen Wörle en Stefan Simony) en de speciale kleuterschool "Schweizer Spende" (XV.), was de nederzetting Siemensstraße een van zijn belangrijkste werken gedurende deze periode. De tentoonstelling "Terra Nova - 70 jaar Siemensstrasse Settlement" vraagt ​​naar de sterke punten van sociale stedelijke ontwikkeling en het concept van de nieuwe wijk. Het is tot stand gekomen in nauwe samenwerking met hedendaagse getuigen, vertelt over wooninrichting en het dagelijks leven in de jaren 50 en is te zien in een duplex appartement aan de Scottgasse 5. Folder “Terra Nova - 70 jaar woonwijk Siemensstrasse in Floridsdorf” als pdf download